Veiligheid in het verkeer: Gebruik je gezonde verstand!

Vandaag werd ik wakker in een wereld gehuld in dikke mist. Zo’n ochtend waarop het zicht amper een paar meter reikt en alles om je heen wazig en onvoorspelbaar voelt. Mijn eerste gedachte: **ik stel mijn reis uit tot het zicht verbetert.  Want als het gaat om verkeer, hanteer ik een simpele maar belangrijke regel: “ik rij veilig, of ik rij niet” . 

Dit principe geldt niet alleen als ik in de auto stap, maar ook als ik op de fiets zit. Veiligheid in het verkeer staat voor mij en mijn gezin altijd voorop. Daarom hebben we voor iedereen in huis fluoriderende hesjes, stevige fietsverlichting en reflectoren. Het is een kleine investering die een groot verschil maakt. Toch blijf ik me na 17 jaar autorijden verbazen over hoe weinig mensen dezelfde waarde hechten aan verkeersveiligheid. 

Mijn rijervaring begon in Rotterdam, een stad waar verkeersregels niet altijd strikt worden nageleefd. Dat heeft me geleerd om altijd alert te zijn op mogelijke gevaren. Maar zelfs met die waakzaamheid kan ik mijn hoofd soms niet om het feit krijgen dat zoveel mensen bewust risico’s nemen, zowel voor zichzelf als voor anderen.

Het gevaar van onzichtbaarheid 

In de ochtendmist en op donkere avonden zie ik regelmatig fietsers zonder verlichting. Kinderen die nauwelijks zichtbaar zijn in het verkeer, gekleed in donkere jassen zonder reflectoren. Mijn moederhart slaat dan drie keer over. Waarom?  Waarom zou je als ouder het risico nemen om je kind onzichtbaar door het verkeer te laten gaan? Voor een paar euro kun je al lampjes en reflecterende hesjes kopen. 

Nog iets wat ik vaak zie: ouders die hun kinderen leren fietsen, maar vóór hen rijden in plaats van erachter. Hoe kun je in hemelsnaam zien wat je kind doet als je ze niet in de gaten kunt houden? Kinderen hebben tijdens het leren fietsen in het verkeer sturing nodig. Ze moeten op veel dingen letten: andere weggebruikers, verkeersborden, en hun eigen stabiliteit. Dit zijn vaardigheden die ze al doende moeten leren, en als ouder moet je direct kunnen corrigeren als dat nodig is. Dat kan simpelweg niet als je voor hen rijdt. Het is een kleine moeite om je positie aan te passen, maar het kan een groot verschil maken voor hun veiligheid én leerproces. 

Volgens de Fietsersbond is het belangrijk om kinderen pas zelfstandig te laten fietsen in het verkeer wanneer ze alle gevaren goed kunnen inschatten. Dit is meestal rond de leeftijd van 10 tot 12 jaar, afhankelijk van het kind. Tot die tijd is begeleiding cruciaal. Het verkeer kan voor jonge kinderen overweldigend zijn, omdat ze vaak moeite hebben met het tegelijkertijd inschatten van snelheid, afstand en onverwachte situaties. Als ouder is het jouw taak om hen hierin te begeleiden en ervoor te zorgen dat ze deze vaardigheden veilig en geleidelijk ontwikkelen. 

Houd er ook rekening mee dat je het goede voorbeeld geeft: houd je aan de verkeersregels, wees alert en zorg dat je zelf zichtbaar bent. Door naast of achter je kind te rijden, kun je direct inspelen op gevaarlijke situaties, uitleg geven en ze het vertrouwen geven dat nodig is om uiteindelijk zelfstandig en veilig deel te nemen aan het verkeer.

Beslagen en bevroren autoruiten: een onderschat gevaar 

Een ander punt waar ik niet vaak genoeg op kan hameren, is het belang van goed zicht vanuit de auto. Je kunt **echt nooit** de weg op met beslagen of bevroren autoruiten. Het lijkt misschien een kleine moeite om “even snel” weg te rijden met een beperkte kijkhoek, maar het is ongelooflijk gevaarlijk. Dit is voor mij een enorme doorn in het oog. 

Ik zorg altijd voor goed zicht voordat ik in de auto stap. Het idee dat ik door mijn eigen nalatigheid een ongeluk zou veroorzaken, is onacceptabel. Ik wil het niet op mijn geweten hebben om een gezin te verscheuren door een vader, moeder, opa, oma, oom, tante, zoon, dochter, neef of nicht aan te rijden. Het idee dat ik iemand voor het leven zou tekenen, of erger nog, hun leven zou nemen door mijn onbezonnenheid, is ondraaglijk. Waarom denkt niet iedereen er zo over? 

Je brengt niet alleen jezelf, maar ook alle andere weggebruikers in gevaar als je met slecht zicht de weg op gaat. Zorg er daarom altijd voor dat je autoruiten volledig ijsvrij en condensvrij zijn voordat je vertrekt. Dit betekent: 

- Gebruik een goede ijskrabber en eventueel ontdooispray om ijs te verwijderen. 

- Zet de ventilatie en verwarming aan om condens snel te laten verdwijnen. 

- Zorg dat je ruitenwisservloeistof winterbestendig is en dat je ruitenwissers goed functioneren. 

Het kost misschien een paar extra minuten, maar het kan letterlijk levens redden. Geen enkele afspraak of haast is belangrijker dan de veiligheid op de weg. Voor mijn gezin ga ik door het vuur, maar ik kan ze niet voor alles behoeden. Het minste wat we allemaal kunnen doen, is ervoor zorgen dat we onze verantwoordelijkheid nemen als we de weg op gaan.

Respect op de weg 

Niet alleen als ouder, maar ook als weggebruiker maak ik me regelmatig boos. Maximale snelheden zijn er met een reden, en toch lijkt het voor sommige bestuurders meer een suggestie dan een regel. Mensen die met hun lichten knipperen omdat ze haast hebben – asociaal en ronduit gevaarlijk.

Die knipperlichten zitten niet voor niks op een auto. Je zet ze aan wanneer je van richting verandert, zodat andere weggebruikers weten wat je van plan bent. Hoe kunnen andere bestuurders, maar vooral onze kinderen, weten wat je gaat doen als je geen richting aangeeft? Het is niet alleen een kwestie van regels volgen, maar ook van het creëren van duidelijkheid en veiligheid voor iedereen op de weg. Het is zo simpel, maar zo essentieel om je knipperlichten te gebruiken. Dit geldt niet alleen voor jezelf, maar ook voor de veiligheid van anderen, zodat we allemaal kunnen vertrouwen op elkaars intenties.

Daarnaast zou ik willen vragen om wat meer respect voor vrachtwagenbestuurders. Zij besturen een kolossaal voertuig dat minder snel manoeuvreert en remt dan een auto. Een vrachtwagenchauffeur heeft veel meer ruimte en tijd nodig om te reageren op onverwachte situaties, dus geef ze die ruimte. En alsjeblieft, laat die verdomde mobiel in je tas en niet in je hand tijdens het rijden. Het gebruik van je telefoon is niet alleen gevaarlijk, maar het is ook volstrekt onverantwoord. De weg is geen plek voor afleiding – je hebt de verantwoordelijkheid voor je eigen veiligheid en die van anderen.

 Een oproep aan iedereen 

Verkeersveiligheid begint bij onszelf. Wij zijn verantwoordelijk voor de keuzes die we maken op de weg. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken: goede verlichting, een fluoriderend hesje, je aan de snelheid houden, geduld hebben, en zorgen dat je auto klaar is voor vertrek. Beslagen en bevroren ruiten zijn geen excuus om toch maar te rijden. Het is niet alleen een kwestie van regels volgen, maar ook van respect tonen voor de mensen om je heen. 

Als weggebruikers hebben we de verantwoordelijkheid om veilig deel te nemen aan het verkeer. Het is simpel: "neem je verantwoordelijkheid of blijf thuis". Breng niemand in gevaar door te denken dat de verkeersregels of fatsoensregels niet voor jou gelden. Laten we samen zorgen voor een veiligere weg, voor onze kinderen, voor onze medeweggebruikers en voor onszelf. Want één ding is zeker: veilig rijden is niet alleen een keuze, het is een verantwoordelijkheid.