Overprikkeling.....

De start van school en BSO: een heftige periode

Mijn zoon is net vier geworden en is begonnen op school en de BSO. Hij vindt het fantastisch: nieuwe vriendjes, nieuwe avonturen en elke dag weer iets nieuws om te ontdekken. Maar tegelijkertijd merk ik hoe zwaar het voor hem is. De nieuwe routines, de drukte, alle prikkels – het lijkt soms te veel. En dat merken wij thuis. Hij is overprikkeld en ontploft om het kleinste voorval. Soms is hij doodmoe, soms overstuur, soms alleen maar boos. Het is zwaar. Voor hem en voor ons.

Overprikkeling: wat betekent het voor ons?

Ik zie het aan alles. Na een lange dag school en BSO heeft hij moeite om te schakelen. Hij raakt snel gefrustreerd en weet niet altijd hoe hij zijn emoties onder woorden moet brengen. Het minste of geringste kan een uitbarsting veroorzaken. En eerlijk? Dat is pittig. Het vraagt veel van hem, maar ook van ons als ouders.

Toch weet ik dat dit een fase is. Zijn wereld is ineens zoveel groter geworden, en dat heeft tijd nodig. Hij moet leren omgaan met al die nieuwe indrukken en wij moeten hem helpen dat te doen.

Hoe wij ermee omgaan

De komende weken worden zwaar. Dat weet ik. Maar ik weet ook dat het beter wordt. Dit zijn een paar dingen die we doen om het thuis wat makkelijker te maken:

1. Rust creëren
Na school en BSO heeft hij echt een moment nodig om bij te komen. Geen drukke afspraken, geen extra prikkels. Gewoon even op de bank met een boekje, een knuffel of in stilte spelen.

2. Zijn emoties erkennen
Soms is hij boos zonder duidelijke reden, soms huilt hij zomaar. In plaats van hem te corrigeren, probeer ik er gewoon te zijn. "Ik zie dat je boos bent, het is ook een drukke dag geweest." Vaak helpt dat al.

3. Structuur en voorspelbaarheid
We proberen zoveel mogelijk vaste routines aan te houden, zodat hij weet wat hij kan verwachten. Een vast ritme geeft hem houvast.

4. Minder prikkels
We houden onze dagen zo rustig mogelijk. Geen speelafspraakjes na school, geen grote uitjes in het weekend. Gewoon even wennen aan het nieuwe ritme.

 5. Leren praten over emoties
Hij is nog jong, maar ik probeer hem te helpen woorden te geven aan wat hij voelt. "Ben je boos omdat je moe bent? Voelt je hoofd vol? Wil je even alleen zijn?" Soms helpt het, soms nog niet. Maar ik blijf het proberen.

6. Zelf ook ademhalen
Dit is niet alleen zwaar voor hem, maar ook voor mij. Soms ben ik doodmoe, soms gefrustreerd, soms wil ik ook gewoon even schreeuwen. Maar ik weet dat ik de rustige basis moet blijven. En dat betekent ook: voor mezelf zorgen.

Deze periode is intens. Ik weet dat het nog weken, misschien maanden gaat duren voordat hij echt gewend is aan zijn nieuwe ritme. Maar ik weet ook dat het goedkomt. We zitten er middenin, maar het is een fase. En zoals met alle fases: ook deze gaat voorbij.