Het is weer die tijd van het jaar: de dagen worden korter, de lichtjes gaan aan en de geur van mandarijntjes en speculaas hangt in huis. Sinterklaas is in het land en Kerst komt dichterbij. Voor veel gezinnen een periode vol magie — en hier bij ons ook een periode vol vragen, ontdekkingen en prachtige kinderlogica.
Dit jaar ontdekte mijn dochter van zeven het grote geheim van Sinterklaas. Geen geschrokken gezicht, geen boosheid. Ze keek me juist heel trots aan, alsof ze was toegetreden tot een geheim genootschap.
“Mama, ik weet het nu. Ik hoor bij de grote mensen. Maar ik krijg wel kadotjes hè?”
Ik moest lachen. Tuurlijk lieverd, zei ik. Maar je mag het niet zeggen tegen andere kindjes.
Ze knikte heel ernstig. Want ja — ze bewaakt nu het geheim.
Ondertussen zit mijn zoon van vier nog midden in de Sinterklaas-magie.
De liedjes knallen door het huis:
- Zie ginds komt de stoomboot…
- Oh kom maar eens kijken…
Hij zingt, wij zingen, en het is heerlijk. Maandag beginnen we met het Sinterklaasjournaal en volgens hem moet ik ze absoluut eerder van de BSO halen. “Mama dat móeten we zien!” Prioriteiten, duidelijk.
Laatst waren we onderweg naar GLOW Veldhoven toen hij ineens enthousiast riep:“Mama kijk! De kerstman is er al!” Een arrenslee met kerstman in iemands tuin — en hoppa, verwarring compleet.
Ik probeerde rustig uit te leggen dat eerst Sinterklaas komt. “Jippie, dan krijg ik met kerst ook kadotjes!”
Nee lieverd… alleen Sinterklaas brengt cadeautjes. “Maar mama, vorig jaar waren er toch cadeautjes onder de boom?”
En ja. Dat klopt. Vorig jaar was anders. We vierden Kerst bewust en warm.
Een dierbaar familielid had een zware periode doorgemaakt, en we wilden hem laten voelen hoe geliefd hij is. Dus organiseerden we een heerlijke kerstbrunch. De tafel mooi gedekt, kaarsjes aan, samen zijn, zacht praten, lachen, gewoon zijn. Als hoogtepunt lag er één cadeautje onder de boom. Niet van de kerstman. Maar als teken van liefde. Een gebaar dat zei: Je bent belangrijk. Je hoort bij ons.
Maar dit jaar?
Dit jaar wordt Kerst weer zoals het voor mij in de kern is. Ik ben katholiek opgevoed. Voor mij draait Kerst om de geboorte van Jezus. Om het licht dat komt. Om dankbaarheid. In de weken vooraf zetten we de adventskrans neer, steken elke zondag een kaars aan. Het geeft rust, diepte, verbondenheid.
En toch hoorde ik mezelf denken: Is dat niet ook hypocriet? Want Sinterklaas is inmiddels ook enorm commercieel. Dorpen, huisjes, betaalde activiteiten… Als ik heel eerlijk ben, zit er overal een prijs aan verbonden.
Dus misschien gaat het niet om kiezen tussen “magie” of “betekenis”.
Misschien gaat het om ruimte geven. Luisteren. Beleven. En zachtjes richting geven.
Want hoe dan ook: De geldboom van papa en mama schudt helaas geen eindeloze euro’s uit zijn takken. Maar wat we wél hebben?
Warmte. Liedjes. Kaarslicht. Knuffels op de bank. Samen zijn. Liefde.
En misschien zijn dat wel de mooiste cadeautjes die er bestaan.
Reactie plaatsen
Reacties